Carmela

Franciscu avia scindutu i du ciucciu cacchjiandu menti a mintiri i piadi subba cihri pochi i cuti ca eranu rimasti vicinu a ra porta… eranu ggià abbastanza i zzanchi mpilati ammianzu i tacci i di scarpuni… a ra sagghiuta i l’Alivitiaddru chiru povaracciu i Salinu s’era mpilatu ccuri ciunchi finu a ri jnocchjia intra u krotaku, ed iddru, jestimandu tutti i santi Madonni, e ncazzatu cchjiù da menzannotti, avia divutu scindiri i du mbastu ppi l’aiutari a ndi nisciri i dintra chiri piddri.

A ra finitoria i da sagghjiuta, s’avia na pocu pulizzatu ccu d’ancunu scupulu c’ancora avia rimastu subba chira mala terra, ma u smalidittu krotaku pari ca cc’era mpinciutu ccu ra coddra mericana e nnu ssi ndi jiva mancu ccu ri cannunati.

Subba chiri cuti i d’abbanda a porta, Franciscu sbattja cuami nu Sant’Acciumu ppi fari cadiri u krotaku rimanenti, ma puru ppi fari sintiri a Filumena o ad ancunu sbiuni ca si truvava d’intra, c’avia d’arrivatu… e ssu vulivanu viniri ad ajutari a scarricari u mbastu, ud’è ca li cadivanu l’aneddra.

Intantu ca ligava d’a Salinu a ra vuaccula mpinciuta aru muru, Franciscu sbattja… ma i d’intra nuddru vinja Parivanu muarti tutti, ma era miagghju ppi d’iddri s’eranu muarti daviaru ca ud’appena trasja, cci pinzava d’iddru a ri fari muriri a curriati a chiri lontruni.

Vistu ca propria u ndi vulianu sapiri i nisciri all’ajutari, Franciscu, jestimandu tutti mammi loru, stancatu cum’era, e ccu nna raggia ca li niscja ru fuacu i di naschi, s’ha cumbinutu a scarricari l’animali ca cuminciava d’a minari a cuda ppi ra stanchizza.

Na vota c’ha libiratu a sarcian i na minzina, l’atra quasi facia ruddrari u mbastu sutta a trippa e siccomi u nisciva ancora nuddru, a bestia, i tanti i di sant’acciumi chi jittava, u ssi capisciva cchiudi chin’era tra Franciscu e Salinu.

Appena chi finarmenti è riuscitu a scarricari puru l’atra sarcina, forzi picchì già si priava d’a vantalina i palati chi cci stavia ppi fari a ra mugghjeri e ari figghji, cacciandu u mbastu l’avia vinutu i friscari na canzuneddra i di sua soliti, e ccu ra viartula ncuaddru e ri scarpuni ancora nkrotakati, ccu na spaddrata a ra porta è risciutu finarmenti a mintiri i piadi intra chira casa diserta.

A scena chi li s’apparava sutta l’uacchji ud’era però chira chi iddru s’aspittava:

Filumena ccu ri capiddri sciuati e tutti mbrugghjiati avanti l’uacchji si minava ri manu a ra capu e subb’ì jinocchjia. Chira pocu i facci chi si riusciva d’a vidiri ammianzu i capiddri era tutta chjina i granciuni e di sangu e riparoli chi li niscivanu i di labbra marturiati i di muzzicuni eranu chiri i na ndimoniata, senza sianzu.

Lamianti e malidizioni… malidizioni e lamianti … ma senza gridari… cuami si i paroli si vulissa manciari.

A Franciscu l’avia passata tutta a nervagia c’avia junciutu fora e ru friscuni li s’avia firmatu intra i cannarozza… intantu però si guardava ngiru ppi si regulari i d’ancuna cosa: eranu suli… perciò ud’era muartu nuddru, ca sinnò a vidivi a rimurata i di vicini e ddi parenti.

I figghji, ammasunati ccu ri manu a ra capu, vicinu a mammasa c’eranu tutti… Tiresina, Ntonetta, Pasquali, Caminu e Carmela… anzi no… Carmela u cc’era… ma chissu bbo diri nenti… si l’avia successu ancuna cosa a famigghjia u stavia sicuru vicinu u focularu, ma a ri pedizzi i du liattu.

Ppi nu tiampu chi a tutti parva c’u finja maj, i sja si guardavanu intra a facci cuami ad aspittari a chini parrava prima. Franciscu capisciva ca li tuccava d’a d’iddru, sinnò cchi capu i da casa era… i figghji e ra mugghjiera aspittavanu na reazioni i da sua prima i rapiriri a vucca.

– Cchì d’ha successu?

A dimanda a Franiscu l’era nisciuta na pocu afforza, cumbattutu cum’era tra a paura i da risposta e ra raggia ppi chiru quarant’ottu c’avia truvatu intra a casa sua… e mentri facia ra dimanda u ssi putja cacciari i da menti u fattu ca Carmela ucc’era.

A figghjia sua cchjiù ninna, 15 anni, chira chi cci vulia cchjiù beni, chira chi fujiva ra prima quandu arrivava i du travagghjiu, chira chi u cucinava e ru vistiva cumi n’arrè. Carmela u cc’era…

– V’hanu tagghjiatu a lingua? – Cchi d’ha successu?

Stavota a dimanda l’era nisciuta cchjiù ncazzata, prima picchì u d’avia ricivutu a risposta, e sicundu picchì a mancanza i Carmela u lli piacija propria i nenti.

– Carmelaaa!

U numi a Filumena l’avia nisciutu cuami nu ruaspu jttatu i di cannarozza.

– Duvè Carmela?

A dimanda stavota a Franciscu l’avia nisciuta cuami s’itra i cannarozza si cci fussa ncastratu nu nuazzulu i gniaspulu… vulia nisciri ppi sapiri e nnu vulia nisciri ppi nnu sapiri.

– Ohjjjjjj… cumi ti l’ajiu diri… a vrigogna ha trasutu intra a casa nostraaaa!… Cumi mi cci puazzu cunsari! Ccu quli facci puazzu niscciri ammianzu a vineddra!… Cuami!…Cuami!… Cuami!… Cuami!… Cuami!… Cuami!…Cuaaaaaami!…Ohj…Ohj…Ohj…Ohj…Ohjjjjj!

Filumena, adogni Cuami e ad ogni Ohj si minafa na vota a ra capu e na vota subbi i jinocchia, ma ccu n’uacchjiu guardava d’a Franciscu ppi vidiri ancuna reazioni e ppi si guardari i corpi s’incasu partivanu.

– Duvè Carmela?

Stavota a dimanda era ncazzata, i d’unu c’avia ggià pirdutu troppu tiampu e pritindiva na risposta subitu e senza chiri ch’iddru cunsidirava sulu cuami lamianti i fimmina senza custruttu. era puru u tonu i chini ud’ammittia atri piarditi i tiampu. Na risposta vulia… ed era miagghjiu u cci ha davanu a ru cchiù priastu. U tonu era puru chiru d’unu chi s’avia tranquillizzatu: I di paroli i da mugghjeri avia capitu ca Carmela era viva e nnu s’avia fattu mali… a tuttu u riastu c’era ra sarvazioni.

– Si nd’è fujiutaaaaaaaaa!

A gridata a menza vuci i Filumena era nisciuta cuami na libirazioni… mo cci l’avia dittu… mo chiru chi vulia succediri succidija… mo iddru u sapia e rupisu era menu pisanti subbi spaddri sua suli… mo a putia puru stroppiari i di copanati, tantu doppu tutti i vajiani chi s’avia minatu sula chiri i Franciscu eranu sulu ppi bompisu.

Intra a menti i Franciscu i pinsiari cuminciavanu a girari cuami na ruteddra:

Carmela si nd’avja jiutu ccu Turuzzu… nu bravu quatraru… forti…fatigaturu… i famigghjia bona… ccu ra casa… a doti i Carmela era risparmiata ppi chira ciota i Tiresa ca brutta cum’è… sinnò chini s’ha spusa…turuzzu mi pò dari na manu a ricota ca stannu u siminatu e ddi cchjiù… Carmela era daviaru a chhjù sperta… iddru l’avia sempri dittu… u patri i Turuzzu s’addi accuntintari… a na figghjia ch si nd’è fujiuta ud’è ca cci pua dari u corredu cuami annu matrimuanu cuncurdatu…su cazzi i di sua… ud’è ca cci l’aju dittu ia a Turuzzu u vena a ssi pigghjari a figghjiama ca ancora è na quatrareddra… si fa ru fissa u dinunziu e bidimu si pritenda ancora ancuna cosa… ma a chira magara i mugghjerma u lli pò jiri propria tutta diritta… ancuna cosa cci l’ajiu fari pagari.

I buffittuni parravanu ccu l’anciuli e pari ca piadi nd’avia ciantu i tanti i di cavuci ca Filumena riciviva e mentri minava gridava sempri cumi nu pazzu:

– E magara!…. Cca cc’è ru maniu tua!… Magara!…

E mentri chi minava pinzava:

– L’onuri è sarvu… i vicini stanu sintiandu ca a stai minandu… u puanu diri ca ija era daccordu….

Lascia un commento